In een rondreis van zo’n 50 jaar langs uiteenlopende werkvelden in binnen en buitenland, is er één terugkerend onderwerp voor mij; onvoldoende  aandacht voor het impliciete. De dynamiek die daardoor in een team ontstaat heeft altijd effect op het resultaat en op het rendement van de persoonlijke inzet. 

In de teams waar ik zelf deel vanuit maakte heb ik ervaren hoe groot die impact op mijzelf soms was en heb ik moeten leren om dat op een passende manier expliciet te maken.

Deze ervaringen, verbonden met de gedragskundige theorieën hebben mij gestimuleerd om mij als coach daarin te specialiseren. Vanuit, onder andere, mijn maritieme achtergrond beweeg ik mij het liefst in een omgeving waar het teamresultaat grote afbreukrisico’s kent. Deze opstelling bracht mij bij crisisteams van de Nationale Politie, Veiligheidsregio’s, projectteams van omvangrijke infrastructurele projecten en crisisorganisaties van publieke en particuliere organisaties. Om mijn inzet met een metafoor te duiden; ik beschouw mijzelf als een loods die in bepaalde fase van de – soms spannende – reis met aanvullende deskundigheid aan boord komt. Duidelijk over wat hij ziet, mild over de noodzakelijke ontwikkeltijd.